അനുജത്തി ചേച്ചിയോട് ഇഷ്ടം കൂടി കുറുമ്പു കാട്ടുമ്പോള്‍ സ്നേഹത്തോടെ തിരുത്തുന്നതാണല്ലോ ചേച്ചി !
ഉള്ളില്‍ വൈരാഗ്യവും പുറത്തു ചിരിയുമായിട്ടെന്ത് !
തെറ്റ് തെറ്റായും ശരി ശരിയായും വേര്‍തിരിച്ചു തന്നിരുന്നെങ്കില്‍ മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും എനിക്ക് ഇന്നീ വേദനയേല്‍ക്കേണ്ടി വരുമായിരുന്നില്ല .
അനുജത്തി ചേച്ചിയോട് ഇഷ്ടം കൂടാന്‍ എത്തുമ്പോള്‍ ബന്ധത്തിന്‍റെ പവിത്രത അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ടതായിരുന്നില്ലേ !
വകതിരിവില്ലാത്ത കാലത്തെ തിരുത്തി തരേണ്ടതായിരുന്നില്ലേ?
സ്നേഹപൂര്‍വ്വമെന്ന പോലുള്ള തലോടലില്‍ ഞാന്‍ വീണ്ടും വീണ്ടുമെത്ര ചേര്‍ന്നു നിന്നിട്ടുണ്ട് .
ആ ചേര്‍ത്തുപിടിക്കലില്‍ സഹോദരിയുടെ യഥാര്‍ത്ഥ വാത്സല്യം എന്നും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ !
മൂര്‍ദ്ധാവില്‍ ചുംബിക്കുമ്പോള്‍ മാതൃത്വം ആണ് നിറഞ്ഞിരുന്നതെന്ന്‍ ഞാന്‍ വിചാരിച്ചിരുന്നു .
ശരിയും തെറ്റും തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍ ഞാന്‍ കുസൃതി പോലും കാട്ടുമായിരുന്നില്ല .
എന്‍റെയീ ചെറിയ തെറ്റിന് തനിച്ചാക്കിപ്പോയതെന്തിന് ?
കപട സ്നേഹവും ശാസനയും നൊമ്പരങ്ങളും സമ്മാനിച്ചു ഇന്നെന്നെ തനിച്ചാക്കി അകലങ്ങളില്‍ മറയാന്‍ മാത്രം അര്‍ഹതപ്പെട്ടവളാണോ ഈ അനുജത്തി ?
വ്രണപ്പെട്ട മനസ്സിലേക്ക് വാത്സല്യത്തിന്റെ വാസനതൈലവുമായി മുറിവൂതിയുണക്കാന്‍ കാലം പോലും തനിച്ചാക്കിയ എനിക്ക് തുണയായി വന്നിരുന്നെങ്കില്‍ ...
ഞാന്‍ ചെയ്തത് പാപമായിരുന്നോ ?
വാത്സല്യത്തിന്റെ നിറകുട മായിരുന്നല്ലോ നമ്മുടെ അമ്മ .
സ്നേഹത്തിന്‍റെ അമൃത് ഒരുപോലെ ഊട്ടിത്തരുമായിരുന്നല്ലോ അമ്മ .
അമ്മ മരിക്കുന്നതിന് കുറച്ചു നാള്‍ മുന്‍പ് നിറ കണ്ണുകളോടെ ആ വിറയാര്‍ന്ന വിരലുകള്‍ എന്നെ അണിയിച്ച താണീ മോതിരം .
'ഇതുമാത്രമെ ഉള്ളൂ എന്‍റെ കുട്ടിക്ക് തരാന്‍ അമ്മയുടെ കൈയ്യില്‍ .
അച്ഛന്‍ ബാക്കിവെച്ച കുറച്ചു കടങ്ങളും .
എന്‍റെ കാലം കഴിഞ്ഞാല്‍ എന്‍റെ കുട്ടിക്ക് ആരുണ്ടാവും തുണ .
അവള്‍ വരുമോ ശ്രീദേവി ..? .
ഞാന്‍ മരിക്കുന്നതിന് മുന്‍പ് ഒന്ന് കാണണമെന്ന് ആഗ്രഹമുണ്ട് .'
'ഞാന്‍ അറിയിച്ചിട്ടുണ്ട് അമ്മേ '
അമ്മയുടെ കണ്ണു തുടച്ചുകൊടുക്കുമ്പോള്‍ എന്‍റെ കണ്ണും നിറഞ്ഞിരുന്നു .
പാവം എന്‍റെ അമ്മ .
അമ്മയുടെ ആ ആഗ്രഹം സാധിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ ...
ചേച്ചിയുടെ ഇഷ്ടത്താല്‍ മറ്റൊരുവന്‍റെ കരം പിടിച്ച് വീടിറങ്ങി പ്പോയപ്പോള്‍ ഞാനും അമ്മയും എങ്ങനെ ഇവിടെ ജീവിച്ചിരുന്നെന്ന് അന്വേഷിച്ചിരുന്നില്ല .
അമ്മ അന്ന്‍എനിക്ക് ധൈര്യവും ആശ്വാസവും ആയിരുന്നു .
അതുകൊണ്ട് തന്നെ അമ്മയുടെ ഓര്‍മ്മകളില്‍ അവശേഷിക്കുന്ന ഈ മോതിരം എന്‍റെ സര്‍വസ്വവുമാണ് .
അമ്മയുടെ മരണശേഷം പിന്നീടൊരിക്കല്‍ ചേച്ചി പടികടന്നു വന്നു .
അന്നെന്റെ വിരലില്‍ കിടന്ന ഈ മോതിരം ബലമായി പിടിച്ചു വാങ്ങാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതിലേക്ക് വരെ കാര്യങ്ങള്‍ എത്തിയത് എന്തുകൊണ്ടായിരുന്നു ?.
പെട്ടെന്ന് അമ്മയുടെ മോതിരത്തോട് ചേച്ചിക്ക് തോന്നിയ സ്നേഹത്തിന് പിന്നില്‍ സ്വാര്‍ത്ഥതയാണ് എന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് ശരിയാണോ ,അതോ അല്ലേ?.
അന്നെന്നോട് വഴക്കിട്ടു ഇറങ്ങിപ്പോയതാണ് .
ചേച്ചിയുടെ സാമീപ്യം മോതിരത്തെക്കാള്‍ വിലയേറിയതാണെന്ന് ഇന്ന് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിയുന്നു .
ചേച്ചിയൊന്ന് തിരിച്ചു വന്നെങ്കില്‍ .
എന്‍റെ അറിവില്ലായ്മ കൊണ്ട് ചെയ്ത തെറ്റിന് മനസാ മാപ്പപേക്ഷിക്കുന്നു .
എന്തിനിനിയും അകന്നകന്ന്‍ ഇനിയും ബഹുദൂരം പോകണം .
ഇന്നീ ഏകാന്തതയില്‍ ഒറ്റപ്പെട്ട ഞാന്‍ കരയണോ ചിരിക്കണോ .
അതോ 'ഹഹഹ ' എന്ന് അട്ടഹസിച്ചു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കരയണോ ..
എന്നെ ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മരണ ച്ചുഴിയിലെക്ക് ആണ്ടാണ്ട് പോകണോ ..............
..............................
